Po povratku sa letovanja saznao sam da su gradske vlasti Beograda promenila naziv Sportskog centra „Vračar” u Sportski centar „Mirko Sandić”. I to bez ikakve demokratske rasprave i bez saglasnosti stanovnika opštine Vračar, koji su gradili taj centar.

Uz uvažavanje Mirka Sandića, vrhunskog jugoslovenskog sportiste, moram da obavestim čitaoce „Politike” da sada pokojni Mirko Sandić nema nikakve veze sa opštinom Vračar u Beogradu (na teritoriji te opštine nije stanovao, niti je bilo čime doprinosio sportskim aktivnostima u toj opštini).

Sportski centar „Vračar” građen je sedamdesetih godina prošlog veka, zalaganjem tadašnjeg predsednika opštine, sada pokojnog Rajka Mačkovića, a na njegovu inicijativu formiran je odbor za izgradnju centra od odbornika, društvenih i sportskih radnika Vračara. Centar je bio namenjen deci, omladini, radnim ljudima i građanima Vračara. I to besplatno. Da nije bilo Rajka Mačkovića, predsednika opštine, i Branka Pešića, gradonačelnika Beograda, ne bi bilo sportske infrastrukture, niti vrhunskih rezultata u sportu (na primer Plivački klub „Vračar”).

U vreme izgradnje centra, a pre „demokratskih promena”, Vračar je imao dva sportska društva sa 21 amaterskim klubom i velikim brojem dece i omladine u njima. Ponavljam, i to besplatno. U vreme „diktature”, kada je izgrađen Sportski centar „Vračar”, na teritoriji opštine Vračar izgrađeni su i dom zdravlja, blokovi stambenih zgrada u Molerovoj, Ulici Franca Rozmana, Južnom bulevaru, Narodna biblioteka Srbije, počela je izgradnja Hrama Svetog Save, izgrađene su dve fiskulturne sale i sagrađena „Šuplja stena”, Čuburski park, Omladinski dom „Dadov”, aneks Osnovne škole „Aleksa Šantić”, Osnovna škola „Slobodan princip Seljo”…

Ovakvom promenom naziva Sportskog centra „Vračar” nastavlja se potcenjivanje i poništavanje postignutih rezultata jedne generacije, koja je samopregorno i uz puno ličnog odricanja podizala ovaj grad. Oni koji ničim nisu doprineli izgradnji ovog grada sada brišu vreme njegove izgradnje, a sebi pripisuju zasluge koje nisu njihove. Umesto da se kite tuđim perjem, pozivam ih da sami izgrade ono što smatraju potrebnim i daju nazive tim objektima koje oni hoće. Na primer, na području „Beograda na vodi”, neka izgrade objekat sportskog sadržaja i daju mu ime jugoslovenskog, a ne vračarskog sportiste Mirka Sandića.

Miloš Lukinović,
Beograd