Pre neki dan proslavismo 75. godišnjicu akcije „Halijard” (,,Halyard”), operacije poznate kao ,,Vazdušni most” u kojoj su, krajem leta 1944. godine, četnici đenerala Dragoljuba Mihailovića i seosko stanovništvo iz okoline Ravne gore spasli oko 500 savezničkih pilota, koje su Nemci oborili iznad naše teritorije. Spasene pilote prebacila je saveznička avijacija u Bari u Italiji sa provizornog aerodroma koji su izgradili četnici i seljaci na poljani kod Pranjana. Ovaj opasan poduhvat, izveden u neposrednoj blizini nemačkih oružanih snaga, predstavlja, u istoriji ratovanja, jednu od najuspešnijih spasilačkih misija. Kao čin zahvalnosti Amerike, američki predsednik Hari Truman, na predlog ugledne komisije, posthumno je 1948. godine odlikovao đenerala Mihailovića ordenom Legije zasluga (Legion of merit), najvišim američkim odličjem za strance. Posle svega onoga što se čulo i videlo na ceremoniji proslave, kao i u elektronskim i pisanim medijima, neupućeni nisu mogli saznati pravu istinu o događaju, koji je, očito smišljeno, predstavljen kao spontana akcija seljaka iz okoline. Naravno, generacije koje su odrastale u vremenu komunističkog jednoumlja, kada je o svemu odlučivao ,,najveći sin naših naroda i narodnosti”, naša ,,ljubičica bela”, nisu o tome mogle saznati ništa. Očevidno, nije mnogo bolje ni danas. To potvrđuje nedostojna, neprimerena tradiciji srpskog naroda i države, proslava godišnjice tog velikog događaja. Glavnog aktera i organizatora tog podviga, đenerala Mihailovića, niko nije pomenuo ni na prigodnoj ceremoniji niti u medijima. Samo je predsednik države u svom govoru, onako uzgred, u jednoj rečenici, pomenuo Jugoslovensku vojsku u otadžbini.
Vrlo glasno kritikujemo sve druge koji falsifikuju i vrše reviziju istorije, a mi i dalje svoja pokolenja učimo na lažnoj istoriji, koju su nam, izgleda, u genetski kod usadili Broz i njegovi poslušnici. Bratoubilački rat između četnika i partizana Srba je najsramniji deo srpske istorije. Taj bezumni rat, o kojem mlađa pokolenja još uvek ne znaju pravu istinu, ostavio je teške stoletnje posledice po našu naciju i državu. Čak i danas potomci obe strane ne mogu da se na istini pomire, već tovare zločine drugoj strani, pa i one koje ona nije počinila. Partizanska strana, na svaki način, pokušava da održi od Broza nametnutu simetriju između četnika i ustaša, đenerala Mihailovića i Pavelića i time nanosi veliku štetu ugledu srpskog naroda, na radost i veselje neoustaša, neobalista i drugih naših neprijatelja. Za misleći, nepristrasni um, tu simetriju je, iz bitnih i brojnih razloga, nemoguće uspostaviti. No, Broz je tu simetriju duboko usadio u nas. Tako ni pri proslavi pomenute godišnjice, zbog opšte samocenzure i straha ne znam od koga, ako ne od istine i samih sebe, Srbi, posle toliko laži, nisu mogli saznati istinu o đeneralu Draži Mihailoviću i njegovoj tragediji i tragediji njegove vojske. Zašto krijemo istinu, kome to odgovara? Nama sigurno ne. Zašto drugima ugađamo nanoseći sebi veliku štetu? Moramo odlučno svetu pokazati našu istinu.
Radmilo Rončević
