Ime velikog pesnika, novinara, slikara, filmadžije i boema Miroslava Mike Antića uglavnom se vezuje za selo Mokrin (kod Kikinde), gde je rođen 1932. godine, i za Novi Sad, u kojem je živeo i radio od 1954. do svoje prerane smrti 1986. godine. Manje je znano, ili se ređe ističe, da je mladalačke dane, od 1941. do 1954. godine, proveo u Pančevu, gde se doselila i ostala njegova najbliža rodbina. U ovom južnobanatskom gradu završio je osnovno i srednje obrazovanje, zavoleo novinarstvo i poeziju. Mika je često isticao da je Pančevo njegov grad, ništa manje nego Kikinda ili Novi Sad. Pančevu se uvek rado vraćao, svojoj majci Melaniji Meli, čiji je mezimac bio, i sestrama Miri i Jeleni. Uvek je srdačno dočekivan od brojnih drugara i prijatelja, sa kojima je, u kafanskom ambijentu, oživljavao zajedničke uspomene iz vremena provedenog u ovom gradu.
Po završenoj gimnaziji, višestruko talentovani Mika Antić je nameravao da studira slikarstvo. U poslednjem trenutku upisao se na Filozofski fakultet. Kao student, Mika je 1953. godine postao saradnik obnovljenog lokalnog lista „Pančevac”, u kojem je ispoljio višestruki talenat. Pokrenuo je i uređivao stranu „Za najmlađe”, pisao i crtao strip „Bata iz Banata”, objavljivao pesme, članke, reportaže, kozerije, zagonetke, ilustracije, pa čak i nekoliko karikatura. Ubedio je glavnog urednika da promeni naslovnu stranu, pa je „Pančevac” od broja 15 izlazio sa likovno preoblikovanom glavom, koju je mladi saradnik nacrtao. Godinu dana kasnije, Mika Antić prelazi u Novi Sad. Veći grad mu je nudio veće šanse, koje je on znalački koristio. Postao je vrsni reporter lista „Dnevnik” i afirmisao se kao jedan od vodećih srpskih pesnika.
U članku „Miroslav Antić s pomislima na Pančevo”, dr Draško Ređep je istakao da Mika Antić u Pančevu nije rođen samo kao novinar, već se i „njegov pesnički torzo mogao i te kako nazreti usred Pančeva”, pa je zaključio da je on kao pesnik „u biti, rođen upravo u ovom gradu”. To potvrđuje i činjenica da je svoju prvu knjigu pesama „Ispričano za proleća” objavio 1950. godine kao osamnaestogodišnji pančevački gimnazijalac, a sledeće dve, „Roždestvo tvoje – tropar o Bogu” i „Plavo nebo”, 1954. godine.
Ljubav prema Pančevu Mika je iskazao pesmom „Dunav se uliva u Tamiš”. Njegovim stihovima tamburaš Živa Milićev dodao je muzičke note, pa je ova pesma snimljena kao nezvanična pančevačka himna.
Jedna pančevačka osnovna škola ponela je ime Miroslava Antića, ubrzo nakon njegove prerane smrti. Prigodnoj svečanosti upriličenoj tim povodom prisustvovala je pesnikova majka Melanija Antić. Ona je preminula u Pančevu u stotoj godini, nadživevši sina čitavih 20 godina. Pančevački pisac Nemanja Rotar, knjigom „Sutradan posle detinjstva” (Arhipelag, 2014), sačinio je svojevrstan životopis Mike Antića. Rotar je inače Mikin sestrić, sin njegove sestre Jelene. Pisana iz vizure bliskog rođaka, ova knjiga sadrži niz zanimljivih detalja o životu velikog pesnika, posebno o njegovim pančevačkim danima.
Momir Paunović,
Pančevo
